Janusz Bukowski
Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, w 1963 ukończył studia na Wydziale Aktorskim, w 1976 na Wydziale Reżyserii. Był związany głównie z teatrami warszawskimi (Powszechnym, Narodowym, Studio, Dramatycznym, Nowym, Ochoty); w latach 1977–1981 pracował jako aktor, reżyser, kierownik artystyczny i dyrektor w Teatrze Polskim w Szczecinie. W Szczecinie wyreżyserował kilka sztuk m.in. Antygone Sofoklesa, Przedwiośnie Żeromskiego, Pana Tadeusza Mickiewicza, Wiśniowy Sad Czechowa. Współpracował z Teatrem Telewizji i Polskim Radiem. W latach 1965–1981 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1].
Odtwórca wielu ról teatralnych (m.in. Chochoł w Weselu Wyspiańskiego, Radost w Ślubach panieńskich Fredry, Sganarelle w Don Juanie Moliera), miał na koncie również liczne role filmowe i telewizyjne, zazwyczaj drugoplanowe. Wystąpił m.in. w komediach C.K. Dezerterzy (1985, jako kapral Ulmbach) i Konsulu (1989), dramacie Symetria (2003, jako Roman) oraz serialach Pogranicze w ogniu (major Kaleta), W labiryncie (w roli Grzegorza Białka) i Janosik (jako Wróblik). Jako reżyser przygotował m.in. przedstawienie Teatru Telewizji Pan Damazy.
Od 2000 był przewodniczącym nowo powstałego Związku Zawodowego Aktorów Warszawy, przekształconego później w Związek Zawodowy Aktorów Polskich.
Drugą żoną artysty była aktorka Ewa Wawrzoń, z którą miał syna Michała, również aktora. Zmarł w Pradze na zawał serca. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie
